از قطرات بارش لحظه هایم گرفته

                                              تا امواج اقیانوس خیالم را

                                                                             از یاد تو پر می کنم

و کنار آتشفشان قلبم، زیر بارش گدازه های درد

                                   خانه ای به وسعت اندیشه ات می سازم

                                                                     و با یاد تو زندگی می کنم

کوه ورم کرده دلم را، به شوق دیدنت مرهم می گذارم

                                        و هر شب فانوس خیس چشمانم را برمی دارم

و در فضای کوچه های بارانی احساس دنبال تو می گردم

     تا از کهکشان آرامش چشمانت ستاره ی صبری برای تسلای دلم بچینم

                                                                              و با صبر توبسوزم

 ای ماه روی من!

                       اگر چشمم به دیدار تو افتد

                       تنها سرمایه تنهایم را به بهای سلام بی بهایت می فروشم

                                                و در هر دو جهان به این سود گزاف می بالم

                                                                                        زهـــرا پیــربـالائی